بررسی درجه کیفیت در سرویس‏‎gprs‎‏

در چند سال اخیر با پیشرفت های شبکه مخابرات سیار از یک سو و پیدایش شبکه اینترنت ا ز سوی دیگر، نیاز به تلفیق این دو صنعت به روشنی احساس می شد. از طرفی با توجه به مشکلات ارتباط سیار سلولی که اهم آن در محدودیت های کانال ارتباط هوایی و پدیده ‏‎handover‎‏خلاصه می شود، ارائه چنین سرویسی نیاز به مطالعات وسیع و ساخت یافته ای دارد، یکی از مهمترین مسایل مربوط به شبکه ها بطور عام و شبکه های سیار بطور خاص پیاده کردن روش هایی برای تضمین کیفیت سرویس به استفاده کننده می باشد که این پیاده سازی در محیطهای سیار از پیچیدگی های بیشتری برخوردار است . بدین مزبور تاکنون چندین روش ساخت یافته ارائه شده است که عبارتند از : روشهای ‏‎diffserv‎‏ ، ‏‎intserv‎‏ و ‏‎mpls‎‏ که استفاده از این مدلها در محیطهای سیار نیازمند یک سری اصلاحات می باشد. در این پایان نامه سعی شده تا ابتدا با اصول و مفهوم کنترل سرویس در شبکه های سیمی و بی سیم آشنا شویم و سپس با ارائه یک روش بهینه مبتنی بر مدل ‏‎diffserv‎‏ ، از طریق شبیه سازی ، بازدهی عملکرد آن در شبکه سلولی ‏‎gprs‎‏ که مدل گسترش یافته شبکه ‏‎gsm‎‏ می باشد، برآورد گردد. در روش ارائه شده ، بدلیل استفاده در محیط سیار، از یک سیگنال فیدبک به منظور باخبرشدن فرستنده از وضعیت مسیر و گیرنده استفاده شده است و بنابراین تا حد زیادی مشکلات حاصل از‏‎handover‎‏‎‏ حل شده است . نتایج بدست آمده از شبیه سازی حاکی از آن است که روش بکار برده شده از پایداری مناسبی برخوردار بوده و در کلاس بندی و تخصیص درجه کیفیت سرویس به استفاده کنندگان از بازدهی مطلوبی برخوردار می باشد.